Σάββατο 21, Κυριακή 22, Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου, "Φάτνη" στο Eμπρός

Kαθώς η “εορταστική” μεταμφίεση της πόλης και οι αγοραίες προσφορές μαζικής διασκέδασης πασχίζουν μάταια να απαλύνουν τα καταθλιπτικά σημάδια της κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης, το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ διοργανώνει το τριήμερο φεστιβάλ ΦΑΤΝΗ από 21 έως και 23 Δεκεμβρίου 2013.
Mε αρχική πηγή έμπνευσης ένα κείμενο του φιλόσοφου Giorgio Agamben (Mύθος και Ιστορία: Στοχασμοί πάνω στη φάτνη), στόχος του φεστιβάλ είναι να αναδείξει σύγχρονες, υβριδικές και πειραματικές μορφές έκφρασης, παρουσιάζοντας ένα πολυμορφικό σύνολο δράσεων (θέατρο, χορός, performance, κουκλοθέατρο, εικαστικές παρεμβάσεις, κινηματογράφος, video, φωτογραφία, μουσική, εκδηλώσεις λόγου κ. ά.), με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή του κοινού, αλλά και διάδραση με αυτό. Κεντρικά θεματικά μοτίβα του φεστιβάλ είναι η παιδικότητα και το παιχνίδι, το ιερό και το βέβηλο, η χειρονομία και η ελευθερία, ο μύθος και η Ιστορία.

Είσοδος ελεύθερη

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου
Φουαγιέ
ΧΕΙΡΟ_ΝΟΜΙΕΣ
12:00-16:00 
Μανιφακτούρα

1^ος όροφος
Playroom
16:00-19:00 
Αλφαβητάρι της Φάτνης
Έφη Γιαννοπούλου – Δημήτρης Κοσμίδης (και φίλοι)
Κατεβάστε το (pdf)

Video play 
21:00-00:00
 Sensus Communis 
Μια εγκατάσταση ανάμεσα σε δύο πόρτες.
Από τις Μαριέλα Νέστορα και Χριστίνα Κατσάρη
Κοινή λογική: το διανοητικό μας όργανο για την αντίληψη, την κατανόηση και την αντιμετώπιση της πραγματικότητας και των δεδομένων της. H επιπλέον αίσθηση δυνάμει της οποίας οι πέντε καθαρά "υποκειμενικές" αισθήσεις ευθυγραμμίζονται με τον "αντικειμενικό" κόσμο. Kαι τούτο, εφόσον η συγκεκριμένη "αίσθηση¨ελέγχει και συναρμόζει τα αισθητηριακά δεδομένα του ατόμου μαζί με εκείνα των άλλων υποκειμένων, διασώζοντας έτσι την ίδρυση του κόσμου ως κοινού. Yπ' αυτή την προοπτική, η κοινή λογική συνιστά την "πολιτική αίσθηση κατ' εξοχήν". 
-Χ. Άρεντ, Περί βίας, εκδ. Αλεξάνδρεια, μτφ. Β. Νικολαϊδου-Κυριανίδου.

Κεντρική σκηνή
CINE-ΦΑΤΝΗ
18:30 H EΥΤΥΧΙΑ
του Alexandre Medvetkine (1934)

H ιστορία του άτυχου χωρικού Χμυρ, σταλμένου από τη γυναίκα του να βρει την ευτυχία. Η τελευταία βωβή ταινία του σοβιετικού κινηματογράφου, ένα σπάνιο δείγμα τραγικο-μπουρλέσκ αφήγησης.

ΒΕΒΗΛΩΣΕΙΣ
20:00 
LUCKY STRIKE!

Η θεατρική ομάδα ΠΡΟΣΕΧΩΣ SUBWAY παρουσιάζει την devised παράσταση LUCKY STRIKE! με θέμα την εργασία και τις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις. Ένας αχθοφόρος αποκαμωμένος από τη συνεχή ανεργία, αποφασίζει να ενταχθεί σε ένα καινούργιο πρόγραμμα εύρεσης εργασίας, που προωθεί εργαζομένους ως προϊόντα σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ-μάρκετ. Τι δουλειά θα του βρει το πρόγραμμα; Πώς θα διαμορφωθούν οι σχέσεις του με τους προϊσταμένους του; Τι θα συμβεί όταν η επιχείρηση πάψει να είναι κερδοφόρα;

παίζουν: Στελλίνα Βογιατζή, Δημήτρης Κοΐδης, Χρήστος Ντόβας, Παύλος Παναγιωτίδης.
σκηνοθεσία: Παύλος Παναγιωτίδης
μουσική συνθεση / ζωντανή μουσική: Μάριος Β. Αποστολακούλης

ΧΟΡEYOΝΤΑΣ ΤΗ ΦΑΤΝΗ
21:00 
o Άνθρωπος
χορογραφία: Φιλιώ Κοσμίδου, Μαρία Παΐζη
χορεύουν: Άννα Απέργη, Καρολίνα Θελερίτη, Βάσια Ζορμπαλή, Μαρία Παΐζη, Εύη Ψάλτου
μουσική: Franz Schubert, κουιντέτο εγχόρδων

21:30 
Tρεις μάγοι, οι άλλοι
χορεύουν: Μαρία Παΐζη, Πωλίνα Κρεμαστά, Βάσια Ζορμπαλή

22:00 
DANCE/BANOPTIKON

H ομάδα χορού dancevacuum, σε συνεργασία με το Personal Cinema, παρουσιάζει την performance DANCE/BANOPTIKON

Ιδέα – Χορογραφία: Bίκυ Βασιλοπούλου
Χορεύουν: Ελίνα Τζαβάρα, Άρτζη Μπαρουξή, Abduol Nazari, Omar Rose, Bίκυ Βασιλοπούλου.

JAZZ στη ΦΑΤΝΗ 
00:00 
Μelodious Τrio 
Ο Λουκάς Κουρλής (κοντραμπάσο), ο Γιώργος Νάζος (ηλεκτρική κιθάρα) και ο Θέμης Νικολούδης (βιολί) σε μια επιλογή μελωδικών jazz standards από συνθέτες όπως Thelonious Monk, Miles Davis, Antonio Carlos Jobim, Horace Silver κ.ά.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου

Φουαγιέ
ΧΕΙΡΟ_ΝΟΜΙΕΣ
12:00-18:00 
Μανιφακτούρα ΕΜΠΡΟΣ

ΒΕΒΗΛΩΣΕΙΣ 
18:00-19:00
ΦΑΣΟΥΛΗΣ καρναβαλική ιστορία έρωτος και θανάτου
Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια!
Σκηνοθεσία, κατασκευές και ερμηνεία: Στάθης Μαρκόπουλος 

Ο θεός έχει προαιώνια έχθρα με τους κουκλοπαίκτες. Του είναι αδύνατο να ανεχτεί ότι κάποιος εκτός αυτού δίνει ζωή στην άψυχη ύλη. Τον εξοργίζει δε ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι οι άνθρωποι βρήκαν τρόπους να υποφέρουν τον θάνατο –ή τη γεμάτη θάνατο ζωή τους- με χάρη. Το γέλιο αμφισβητεί ευθέως και παντοιοτρόπως τη σοβαρότητα της κατάστασης. Φοβάμαι λιγότερο ότι έχω περιγελάσει. Ιστορία έρωτα και θανάτου: Το κουκλοθέατρο ως απόλυτη παρωδία της γέννησης του είδους μας και της ύπαρξής του στον κόσμο τούτο.

1^ος όροφος
Playroom
Video play 

21:00-00:00 
Sensus Communis 
Μια εγκατάσταση ανάμεσα σε δύο πόρτες.
Από τις Μαριέλα Νέστορα και Χριστίνα Κατσάρη

Kεντρική σκηνή
PHOTO/CRISIS
19:00
Depression Era project
H ομάδα του Depression Era φιλοδοξεί να αποκρυσταλλώσει την ιστορική καμπή που συντελείται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Να αποτυπώσει γεγονότα και καταστάσεις που είναι χαρακτηριστικές της περιόδου ύφεσης, και που αφορούν όχι μόνο στην οικονομική αλλά και στην πολιτική, ιδεολογική, ηθική και αισθητική κρίση παράγοντας ραγδαίες μεταβολές στην ελληνική κοινωνία. Δεν είναι ένα ειδησεογραφικό project ούτε θα αποτελέσει αποκλειστικά ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο της φτώχειας αλλά δίνει στον κάθε καλλιτέχνη τη δυνατότητα να κινηθεί με το προσωπικό του ύφος, έτσι ώστε το σύνολο να συνθέτει μια πολυπρισματική εικόνα της κατάστασης. Το Depression Era είναι κάτι παραπάνω από την καταγραφή του τραυματικού μετασχηματισμού της κρίσης, είναι συνάμα μια νέα πρόταση για έναν άλλο τρόπο συνεργατικής και συλλογικής έκφρασης αλλά και μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. http://depressionera.gr/

ΒΕΒΗΛΩΣΕΙΣ
20:00
HAMLET RIP – Zαφείρης Νικήτας

 O βέλγος θεατρικός συγγραφέας Maurice Maeterlinck σημείωνε το 1890: «Είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε πως η πλειονότητα των μεγάλων ποιημάτων της ανθρωπότητας δεν είναι σκηνικά. Ο Ληρ, ο Άμλετ, ο Μακμπέθ, ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα δεν μπορούν να παρασταθούν κι είναι επικίνδυνο να τα δει κανείς στη σκηνή. Κάτι από τον Άμλετ πεθαίνει μέσα μας τη μέρα που τον βλέπουμε να πεθαίνει επί σκηνής». Γιατί όμως ο Άμλετ συνεχίζει να επανακάμπτει ολοζώντανος; Και ποια είναι η ποίηση που γεννιέται και πεθαίνει επί σκηνής; Μπορεί ο Άμλετ να παρασταθεί χωρίς να αναπαρασταθεί; Η performance HAMLET RIP τεμαχίζει τον θεατρικό Άμλετ, μόνο και μόνο για να αναδείξει τη δυναμική της ζωής επί σκηνής: έρωτας και θάνατος, ψευδαίσθηση και σώμα. 

ΧΟΡEYOΝΤΑΣ ΤΗ ΦΑΤΝΗ
21:30
Κυριακές
ερμηνεύουν: Εμμανουέλα Κορκή, Χρήστος Ροζάκης, Ανδρονίκη Μαραθάκη

ΧΕΙΡΟ_ΝΟΜΙΕΣ 
22:00 
ελάχιστο φως 
Aλέκος Βασιλάτος, κοντραμπάσο - Αλέξανδρος Μιστριώτης, video
Ένας αυτοσχεδιαστικός διάλογος μεταξύ εικόνων και ήχου. Πηγαίνοντας προς το ελάχιστο, χωρίς "λύση" χωρίς "ανάπτυξη". Αναλαμβάνοντας μια γωνιά αυτού του κόσμου.

Οι δαίμονες του μεσονυχτίου
00:00
AΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ

Πέντε Έλληνες στον Άδη
Bobby Damore (μπουζούκι-τραγούδι)
Δημήτρης Κοσμίδης (μπουζουκομάνα)
Κριστιάν Λασκαρίδης (κιθάρα-τραγούδι)
Αντώνης Φρουδάκης (τζουρά-τραγούδι)
Ελλήνα Χριστοδουλάρη (ούτι-φωνή)

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου

Φουαγιέ
ΧΕΙΡΟ_ΝΟΜΙΕΣ
12:00-18:00
Μανιφακτούρα ΕΜΠΡΟΣ

1^ος όροφος
16:00-19:00
 Playroom
16:00-19:00 
Αλφαβητάρι της Φάτνης
Έφη Γιαννοπούλου, Δημήτρης Κοσμίδης (και φίλοι)

Video play

Kεντρική σκηνή
ΒΕΒΗΛΩΣΕΙΣ
19:00
Το κορίτσι που ήθελε να αγγίξει το μισοφέγγαρο
ParaMana Puppet Theatre Σύγχρονο πειραματικό θέατρο σκιών

Η παράσταση βασίζεται στο γιαπωνέζικο παραμύθι Tsuki no Waguma - The Crescent Moon Bear, ένα διαχρονικό παραμύθι για ενήλικες που ταξιδεύει τον θεατή στον Πόλεμο των Χαρακωμάτων αναδεικνύοντας τις μη αναστρέψιμες συνέπειες του. «To κορίτσι που ήθελε να αγγίξει το μισοφέγγαρο» είναι μία παράσταση μοναδική του είδους της από άποψη τεχνικής και εξοπλισμού, με τρισδιάστατη απεικόνιση σκιάς, προβολές από έναν αυτοσχέδιο χειροκίνητο προτζέκτορα, ζωντανή αφήγηση και ηλεκτρονική μουσική.

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Αναστασία Παράβα, Στάθης Τσεμπερλίδης, Εμψύχωση φιγούρας – Ζωντανή Αφήγηση: Αναστασία Παράβα, Μουσική - Ήχος: Στέλιος Γιαννουλάκης, Κατασκευές-Φιγούρες, Σχέδια: Στάθης Τσεμπερλίδης, Πρότυπη Μηχανή Προβολής: Αποστόλης Σορολοπίδης, Φωτισμοί: Γεώργιος Καρακάντζας-Anima Theatre, Μετάφραση: Eliane Pauwels, Καλλιτεχνική επιμέλεια και διασκευή κειμένου: Μάγκη Πούπλη, Φωτογραφίες: Βαγγέλης Παράβας, Σχεδιασμός έντυπου υλικού, video: Κώστας Στεργίου

20:00
ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια συζήτηση με τους Σάββα Μιχαήλ, Βαγγέλη Μπιτσώρη και Ηλία Παπαγιαννόπουλο. Συντονιστής: Δημήτρης Κοσμίδης
Το μεσσιανικό στοιχείο παραπέμπει κατά κανόνα στη μεταφυσική, την τελεολογία, την εσχατολογία και τη σωτηριολογία. Η έννοια του Μεσσία, κεντρική στον Iουδαϊσμό, διαχέεται στις άλλες δύο αβρααμικές θρησκείες, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Στο έργο παλαιότερων στοχαστών, όπως ο Walter Benjamin και ο Εrnst Bloch, αλλά και νεότερων, όπως o Jacob Τaubes, ο Jacques Derrida, ο Alain Badiou και ο Giorgio Agamben, η προβληματική του μεσσιανικού, αποσυνάγωγη από τη νεωτερική σκέψη, αποκτά κρίσιμη σημασία. Γιατί το στοιχείο του μεσσιανικού επανέρχεται στη φιλοσοφική διερώτηση και την πολιτική θεωρία του καιρού μας, και τι έχει να συνεισφέρει σε μια νέα εννοιολόγηση του χρόνου και της ιστορίας;


ΧΟΡEYOΝΤΑΣ ΤΗ ΦΑΤΝΗ
22:00
Περπατώντας προς τη δική σου Φάτνη
οδηγεί ο Κωνσταντίνος Μίχος

Ένα δημόσιο εργαστήρι σωματικής πολιτικής ανυπακοής και σωματικής κοινωνικής πίστης, ένα εργαστήρι για την ατομική Φάτνη καθενός. Ένα δρώμενο Non-rehearsed dance. Συμμετέχουν οι μουσικοί Χρήστος Ροζάκης, Σταύρος Πηλιχός κ. ά.

ΒΕΒΗΛΩΣΕΙΣ

23:30

Τα Χριστούγεννα της Μαρίας Αντουανέτας 
ή η γλυκιά γέυση της Σωτηρίας

Ένα installation φάτνη-τούρτα στο foyer του Εμπρός από την Κωνσταντίνα Θεοδώρου. Το έργο σας καλεί να το ολοκληρώσετε καταβροχθίζοντάς το, γύρω στα μεσάνυχτα.

"Μα δεν έχουν ψωμί; Ας φάνε παντεσπάνι...!" Το αγριεμένο, πεινασμένο πλήθος, αφήνει στην άκρη το παντεσπάνι κι ορμάει στην βασίλισσα. 1789, Γαλλική Επανάσταση, παρολίγον μεσσιανικές στιγμές –θ' ακολουθήσουν κι άλλες, ο όχλος κανιβαλίζει την εξουσία, ένας κίβδηλος Μεσσίας θ' ακολουθήσει κι η Ιστορία διαψεύδει τις προσδοκίες ξανά και ξανά. Κατασπαράσσοντας το παλιό, δεν εξασφαλίζεται το νέο. Η μέλλουσα βασιλεία είναι πέραν του κόσμου τούτου. Ο Μεσσίας πάντα αναμένεται, όσο προετοιμάζεται το έδαφος της έλευσής του εδώ, αυτός διαφεύγει στο μέλλον, δεν ανήκει στον δικό μας χρόνο και τρόπο. Δεν έρχεται. Ίσως εμφανιστεί κάπου αλλού, σε μιαν ήπειρο άλλη, σε μια άλλη φάτνη. Η θέση του στην φάτνη είναι κενή και, κατά τη ορθόδοξη εικονογραφία που απαγορεύει την ανάγλυφη αναπαράσταση, αποτρέποντας σοφά το θαύμα να γίνει ύλη. Όμως εμείς θέλουμε να βάλουμε τα χέρια μας στο θαύμα, να το δούμε να συμβαίνει, καταβροχθίζουμε την τούρτα-φάτνη, το λίκνο της γέννησης –παλάτι ή στάβλος–καταρρέει, η τούρτα-φάτνη παραδίδεται στα πεινασμένα πλήθη. Μα ποιος χορταίνει με παντεσπάνι; 

Οι δαίμονες του μεσονυχτίου
00:00
ALL TOMORROW'S PARTIES

opening: Detroit Jimmy Cherpes 
Sweet reggae/soul jammin' inna Danae & I stylee... 
Sistah Jammaroots (ηλεκτρική κιθάρα) & Danae Kostakioti (keyboards) 

To φεστιβάλ ΦΑΤΝΗ του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ
ξεκίνησε από μία ιδέα του Δημήτρη Κοσμίδη, εμπνευσμένη από το δοκίμιο του φιλόσοφου Giorgio Agamben “Mύθος και Ιστορία: Στοχασμοί πάνω στη φάτνη”.
PLAY FORCES: Έφη Γιαννοπούλου, Κωνσταντίνα Θεοδώρου, Ελένη Καλαρά, Δημήτρης Κοσμίδης, Άννα Λάσκαρη, Ηλίας Μαρμαράς, Στέλιος Μινωτάκης, Κωνσταντίνος Μίχος, Κώστας Μόσχος, Σταυρούλα Μουσούλη, Mάριος Παπαγεωργίου, Baγγέλης Σαγρής, Τατιάνα Σκανάτοβιτς, Θωμάς Τσούτσος.